Monday, November 30, 2009

Babulukah kada kah...

Babulukah kada kah...
BUJUR haja bini Palui itu urang Banjar jua, tapi urang
Banjar nang sudah badiam lawas di Samarinda. Kaya
apakah tatamunya maka Palui tabini urang Kaltim sana.
Ngarannya tabini urang jauh, maka tapaksa ai saban tahun
wayah handak hari raya Palui umpat jua bulik mudik
wan bininya itu.

"Kita basungsung haja abahnya ai, biar kada bakakajalan
lagi di bis kaya tahun samalam," ujar bininya mamanderi Palui.

"Tapi itu pang ujar urang itu seninya di bakakajalan itu
jua," ujar Palui.

"Pian nyaman ai mambawa diri saurang haja, kalu ulun
maka banyak bawaan, maka
bagagendongan," ujar bininya pulang.

"Kalu kaya itu tapaksa ai aku maambil cuti karna bubuhan
kantor hanyar libur hari sanayan kaina," sahut Palui.

Saminggu sabalum bubuhan kantor cuti barsama, Palui sudah
cuti badahulu. Sakalinya dasar bujur, di bis masih banyak
nang puang kada pati bakakajalan. Di balakang kursi Palui
dua buah kosong, di mukanya sabuah haja nang diduduki
urang. Pokoknya nyaman banar tu pang parjalanan mudik
tahun ini. Bini Palui duduk parak lalungkang supaya kada
tapi mauk jar dan Palui duduk di subalahnya.

Dasar bujur nyaman pang di bis, Palui haja kawa bahunjur
batis, kaya itu jua urang nang duduk di muka bini Palui, haur
guring haja sidin sapanjangan jalan. Parak tangah malam
bis sudah sampai di Tanjung. Imbah baistirahat satumat di
warung pasinggahan, lalu panumpang babuatan lagi. Urang
nang di muka bini Palui taguring pulang.

Imbah dua jam di jalan, rupanya urang nang duduk di muka
bini Palui tadi tabangun. Imbah malihat ka galang jam, lalu
inya manjinguk ka lalungkang pina kadap haja pang diluar
sana.

Dilihatnya sakulilingan urang guringan, tamasuk si Palui. Nang
tabangun cuma bini Palui nang wayah itu lagi manyusui anak.

"Babulukah sudah?" ujarnya manakuni bini Palui.

Takajut bini Palui mandangar tatakunan urang tadi. Lalu ai inya
pupura kada mandangar.

"Baluman saku," ujar urang tu gagarunum saurang. Lalu sidin
barabah pulang. Imbah saparapat jam babangun pulang sidin
manakuni pulang wan bini Palui.

"Babulukah ding?" ujarnya. Masam muha bini Palui ditakuni
sama itu, tatap kada dijawabnya jua.

"Babulukah sudah?" ujarnya pulang. "Babulukah ding?"

Rupanya Palui dari tadi guring-guring hayam haja. Rasa garigitan
jua inya rupanya mandangar tatakunan nang kurang ajar matan
urang tadi. "Hadangi sakali lagi bila maulang pulang aku
suntul tu pang," ujarnya garunuman.

Sakalinya bujur jua ai, urang tadi batakun tatakunan nang
sama. Langsung ai Palui badiri, langsung di tampelengnya
urang tadi. "Aduuuhh!!" urang tadi kukuciak sing nyaringan.

Tabangunan urang samotor bis-an.

"Kanapa maka manampeleng diaku?!" ujar urang tadi.

"Ikam kurang ajar banar, manakuni nang kada-kada
wan biniku," ujar Palui sarik banar.

"Babulukah, kadakah, ampun biniku jua!" ujar Palui
mahahing.

Mulanya urang tadi handak sarik, tapi imbah Palui maucap
sama itu lalu urang tadi kada jadi sarik. Malah inya tatawa
mangalakak, lalu ai sa-bisan tatawaan jua. Rupanya Palui
tasalah paham, maksud urang batakun desa nang ngarannya
Desa Babulu nang ada di antangan parbatasan, tapi Palui
salah paham dikiranya manakuni rambut ikal bininya

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...